We Shall Fight on the Beaches

We Shall Fight on the Beaches (We zullen vechten op de stranden) is de algemeen gangbare benaming die is gegeven aan een toespraak van de Britse conservatieve politicus Winston Churchill op 4 juni 1940 voor het Lagerhuis, die tevens bekend is om Churchill's resolute woorden We shall never surrender (We zullen ons nooit overgeven). Dit was ook een antwoord op het door hem afgewimpeld aanbod van de Italiaanse leider Benito Mussolini te bemiddelen tussen Nazi-Duitsland en de Geallieerden, iets waarvoor zijn partijgenoten Neville Chamberlain en Halifax nog wel ontvankelijk hadden geleken. Churchill, die anders dan zij voor zijn aantreden als premier al jarenlang een hardere koers tegen Nazi-Duitsland voorstond, stelde zich consequent op het standpunt niet te willen onderhandelen met dictators.

Dit was de tweede van drie belangrijke toespraken ten tijde van de Slag om Frankrijk in het tweede jaar van de Tweede Wereldoorlog.

In deze toespraak moest Churchill een grote militaire ramp beschrijven en waarschuwen voor een mogelijke invasie van Groot-Brittannië door Nazi-Duitsland. Hij moest ook zijn binnenlandse publiek voorbereiden op een mogelijke capitulatie van Frankrijk.

De tekst bevat ook zinspeling op het zo nodig vanuit de koloniën voortzetten van de strijd en met Amerikaanse hulp.